Cechą charakterystyczną tych ogniw jest to, iż by zatrzymać je w dobrym stanie należy dokonywać okresowej obsługi. Polega ona zazwyczaj na uzupełnianiu elektrolitu, ponieważ woda w nim zawarta po dłuższym czasie wyparowuje i negatywnie wpływa to na parametry oraz żywotność akumulatora.

Tego rodzaju konstrukcje nie są podatne na przeładowanie - ładowanie zachodzi przy otwartych korkach, zatem nie zagraża wybuch a także inne niepożądane skutki spowodowane wydzielaniem się gazów. Wykorzystywane przede wszystkim, jako jednostki rozruchowe dające ogromny prąd na wstępie pracy, żeby po chwili wrócić do nominalnej mocy. Akumulatory, w jakich jest bezpośredni wejście do elektrolitu są przestarzałą technologią, która ostatnimi czasy zastępowana zostaje przez tzw. akumulatory bezobsługowe.

Klasyczny typ akumulatora kwasowo-ołowiowego to tzw. akumulator kwasowy mokry. Nazwa ta wynika z powodu tego, że elektrolit odnajdujący się pomiędzy płytami (elektrodami) jest w stanie ciekłym. Używany jest w głównej mierze w transporcie - większość wozów wyposażona jest właśnie w takiego rodzaju akumulatory. Po podłączeniu obciążenia kwas siarkowy wkracza w reakcję ze składnikami aktywnymi oraz w rezultacie tegoż wytwarza się woda oraz osadzający się na elektrodach siarczan ołowiu.

Przebieg ten bezpośrednio przyczynia się do zmniejszenia gęstości elektrolitu, a to wpływa na wartość napięcia na elektrodach.

Produkowane są jeszcze akumulatory w konfiguracjach 6V oraz 24V. Szacuje się, iż połowa międzynarodowej produkcji ołowiu wykorzystywana jest właśnie do wytwarzania akumulatorów kwasowo-ołowiowych.